“ขนำขนมจีน” ต่อยอด “ศูนย์เรียนรู้เกษตรชุมชน-ศูนย์กระจายสินค้าเกษตร”
วิถีชีวิต #คนลุ่มน้ำปากพนัง ช่วงเช้า สาย ก่อนเที่ยง หากไม่นั่งสนทนาในสภากาแฟ วงน้ำชา ก็คงจะเป็นการกินขนมจีน ในร้านหรือว่า “หนำขนมจีน” นอกจากจะกินอิ่มท้อง มีแรงทำงานในช่วงเช้าแล้ว ยังเป็นที่นั่งเล่าสู่กันฟังถึงปัญหา สถานการณ์และความเคลื่อนไหวของชุมชนได้อีกด้วย เช่นเดียวกับเช้าวานนี้ (14 มี.ค.65) ก่อนทำภารกิจในพื้นที่ ผมมีโอกาสได้รับฟังปัญหาราคาสินค้าเกษตรในพื้นที่จากหนำขนมจีน เรื่องของมะพร้าวน้ำหอมที่มีราคาตกต่ำ ถูกพ่อค้าคนกลางกดราคาเหลือเพียงแค่ลูกละ 3 บ. และจะรับซื้อ 3 เดือนต่อ ครั้ง ทั้งที่ควรจะรับซื้อทุก 25-30 วัน ซึ่งเป็นเวลาที่ผลผลิตมีคุณภาพมากที่สุด
ในขณะที่หากส่งขายตลาดค้าส่งผลไม้ในกทม. จะมีราคารับซื้อลูกละ 14-19 บ. และยังมีความต้องการในตลาดอีกมาก โดยเราส่งออกไปขายยังต่างประเทศในราคาลูกละกว่า 100 บาท ดังนั้นผมจึงรื้อฟื้นแนวคิดที่หวังไว้ว่าจะทำให้ชาวบ้านเกษตรกรลืมตาอ้าปากอยู่ได้ และลูกหลานไม่ต้องไปทำงานไกลบ้าน อย่างการจัดตั้งศูนย์เรียนรู้เกษตรผสมผสานตามวิถีชุมชน และศูนย์กระจายสินค้าเกษตรลุ่มน้ำปากพนัง ซึ่งต่อเนื่องมาจากเมื่อครั้งสถานการณ์ราคาพริกเขียวมันในตลาดตกต่ำเมื่อปีที่ผ่านมา
แนวคิดในเรื่องดังกล่าวนอกจากจะช่วยส่งเสริมการปลูกพืชแบบผสมผสานตาม #ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง และ #โคกหนองนาโมเดล เช่น การปลูกมะพร้าว โดยพื้นที่ท้องร่องระหว่างกลางสามารถเพาะเลี้ยงหอยขม (ราคาขายกก.ละ 90-200 บ.) การปลูกพริกและผักชนิดต่างๆ ระหว่างต้นมะพร้าว สิ่งเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้เกษตรกรมีรายได้หมุนเวียนตลอดทั้งเดือน มากกว่าการปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่ต้องรอผลผลิตคราวละ 3-4 เดือนกว่าจะมีรายได้
เมื่อมีผลผลิตแล้ว จำเป็นที่จะต้องมีตลาดรับซื้อที่ชัดเจน จึงนำไปสู่แนวคิดศูนย์กระจายสินค้าเกษตรลุ่มน้ำปากพนัง ซึ่งจะเป็นตลาดกลางที่พบปะระหว่างเกษตรกร และพ่อค้าแม่ค้าโดยตรง โดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง
แนวคิดเหล่านี้ผมกำลังหารือและประสานไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อทำให้เกิดเป็นจริงได้ต่อไป พี่น้องประชาชน #คนลุ่มน้ำปากพนัง มีความคิดเห็นอย่างไรสามารถแลกเปลี่ยนกันได้ครับ
ดรชัย #สัณหพจน์สุขศรีเมือง #คนลุ่มน้ำปากพนัง #ชัยชวนคิด #จะตอบแทนพี่น้องด้วยผลงาน