จริงๆ แล้ว.. ไม่ได้มีฝ่าย..มีข้าง..ว่าอะไรยังไง.. เป็นพวกใครที่ไหนเลย.. แต่ที่มันเหลืออดเหลือทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม.. โดยเฉพาะสังคมสื่อออนไลน์ในสังคมไทย.. ที่อยากจะเรียกว่า “สื่อไทยออนไลน์ไร้ปัญญา” ในฐานะประชาชนคนไทยคนหนึ่ง.. ทำไมถึงพูดถึงเรียกแบบนี้..
วันนี้.. ทุกคนมีสื่อในมือ (มีโทรศัพท์) สามารถแสดงความคิดเห็นความรู้สึก แสดงตัวตน สถานที่อยู่ และเรื่องราวต่างๆ ตามที่ตนอยากแสดงออกมาได้…..
ในอดีต.. ผู้ที่ทำหน้าที่ในการสื่อแสดงหรือสร้างการรับรู้ให้สังคมรับรู้ได้.. เรียกว่า สื่อ หรือ สื่อสารมวลชน.. ซึ่งมีหน้าที่ความรับผิดชอบต่อสังคมและประเทศชาติ.. แต่ในวันนี้.. ทุกคนที่มีโทรศัพท์ที่สามารถบันทึกภาพ หรือถ่ายทอดสัญญาณ.. ได้.. กลายเป็นผู้สื่อข่าว/กลายเป็นผู้ที่ทำหน้าที่เผยแพร่ข้อมูลข่าวสาร หรือจะพูดง่ายๆ ก็คือ ประชาชนเป็นสื่อสารมวลชนได้ด้วยตัวเอง.. สามารถใส่อารมณ์ความรู้สึกตามที่นึกคิดได้อย่างอิสระเสรี.. ถามว่า.. มีใครที่ไหนจะตรวจสอบข้อมูลข่าวสารที่ได้รับมาบ้าง.. เพราะถ้าใช่/โดนใจ.. ก็ใส่เลย.. ทั้งอารมณ์ความรู้สึก/ความคิดเห็น.. สารพัด.. แล้วความเป็นจริงล่ะ.. มันใช่มั๊ย..
ที่ผ่านมา.. หลายกลุ่มหลายฝ่าย.. ได้ใช้สื่อโซเชียลฯ ในการปลุกระดมมวลชน สร้างตัวตัน สร้างความหวังในทางการเมืองด้วยอุดมการณ์ที่สดสวย ให้กับคนรุ่นใหม่ที่ไม่ประสีกับวจีที่น่าเชื่อถือและมีความหวัง ถึงวันหน้าที่ว่าจะมีอะไรให้ดีกว่าเก่า.. ซึ่งภาคธุรกิจการค้า.. และทุกภาคส่วน ซึ่งรวมถึงภาคดารา/ศิลปิน และการโฆษณาประชาสัมพันธ์ จากสื่อขององค์กรและหน่วยงานต่างๆ โดยขาดความสำนึก ขาดความรับผิดชอบ ต่อผลเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับสังคมโดยรวม..
วันนี้..ไม่ใช่วันที่จะต้องมารื้อฟื้น.. หรือมาถามหาความรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากใคร.. แต่ว่าวันนี้.. ทุกคำถาม.. ทุกสิ่งที่พวกเราใช้อารมณ์ความรู้สึกแสดงออกมาโดยขาดจิตสำนึกและความรักผิดชอบ.. ทำไม.. เราช่างไร้ปัญญา.. ทำไมเราไม่ตรวจสอบให้ถูกต้อง.. ให้รู้ว่าอะไรจริง.. ไม่จริง.. เพื่อสรรค์สร้างสังคมให้มันดีกว่านี้.. จริงไหม..
ขอบคุณข้อมูล : ลมหายใจที่ปลายด้ามขวาน