นครพนม – อ.หนุ่ม ป.โท แขวนกระดูกแม่ห้อยคอ ก่อนแขวนคอตัวเองดับ!
วันที่ 21 มกราคม 2564 เวลา 18.30 น. พ.ต.ท.กฤษดา สุพรรณกูล สารวัตรสอบสวน สภ. เมืองนครพนม รับแจ้งจากศูนย์วิทยุ 191 ว่า มีคนผูกคอตายในบริเวณวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีนครพนม มหาวิทยาลัยนครพนม ถนนประชาสุขสันต์ ชุมชนหนองบึกทุ่ง เขตเทศบาลเมืองนครพนม จึงประสานแพทย์เวรโรงพยาบาลนครพนม เจ้าหน้าที่กู้ภัยศรีสัตต และนางสาวเกตุแก้ว พรมลา ประธานชุมชนหนองบึกทุ่ง เดินทางไปยังที่เกิดเหตุ ซึ่งเป็นอาคาร 6 ชั้น ที่พบศพอยู่ในห้องแลปปฏิบัติการชั้น 3 พบศพผู้ตายเป็นชายทราบว่าชื่อนายโกมล บุญแก้ว อายุ 44 ปี อาจารย์ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ นอนหงายอยู่บนพื้นตรงหน้าห้องทำงาน โดยมีเสื้อกาวปฏิบัติงานและเสื้อสูทของผู้ตายคลุมร่างไว้ ใกล้ๆ ศพ พบนายมั่ง บุญแก้ว อายุ 68 ปี พ่อของตายนั่งร่ำไห้สะอึกสะอื้น ปากพร่ำว่าลูกทิ้งพ่อไปทำไมๆ
จากการสอบสวนเบื้องต้นผู้ตายไม่มีครอบครัวอยู่กับพ่อสองคน ส่วนแม่เสียชีวิตแล้วประมาณปีเศษ เป็นคนที่ชอบเก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เวลามาทำงานจะถือถุงผ้าพะรุงพะรัง ภายในจะมีทั้งปิ่นโตข้าว อุปกรณ์การเรียนการสอน และยารักษาโรค ก่อนเกิดเหตุนายโกมลก็มาทำงานตามปกติ แต่มีสีหน้าเคร่งเครียด เวลาประมาณ 09.00 น. ได้ไล่นางหวานตา บัวเคน เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการออกจากห้อง พร้อมกับบอกว่าอย่ามารบกวน ก่อนจะปิดประตูล็อกห้อง กระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึง 18.00 น. นายมั่งผู้เป็นพ่อก็ขับรถจักรยานยนต์มารับลูกชาย สอบถามนางหวานตาว่าวันนี้มีงานยุ่งเหรอถึงกลับกันค่ำ นางหวานตาถึงกับตกใจเพราะคิดว่าอาจารย์โกมลกลับบ้านแล้ว จึงพากันไปที่ห้องแลปดังกล่าว เคาะประตูอย่างไรก็ไม่เสียงตอบ นางหวานตาจึงปีนออกไปทางระเบียงตึกเลาะไปเปิดหน้าต่างห้องแลป มองดูภายในไม่พบใคร แต่เมื่อเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของอาจารย์โกมล ดันประตูอย่างไรก็เปิดไม่ออก จึงไปเรียก อาจารย์อภิสิทธิ์ ฉกรรจ์ศิลป์ พยาบาลวิชาชีพชำนาญการพิเศษ รองคณบดีวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีนครพนมมาช่วยผลัก ปรากฏว่าพบร่างของนายโกมลแขวนอยู่ที่ขอบประตูด้านบน โดยใช้ผ้าพันคอสีน้ำเงินรัดคอตัวเอง จึงนำร่างลงมาช่วยกันปั๊มหัวใจ ก่อนจะโทรศัพท์แจ้งศูนย์วิทยุ 191 ดังกล่าว
จากคำให้การของเพื่อนร่วมงาน พนักงานสอบสวนทราบว่าอาจารย์โกมลได้ไปเรียนต่อระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่(มช.) แต่น่าเสียดายสอบไม่ผ่านเกณฑ์ ทางวิทยาลัยฯจึงเรียกตัวมาสอนลูกศิษย์ตามเดิม ประกอบกับระหว่างเรียนอยู่ที่เชียงใหม่นายโกมลมีอาการเครียด จึงไปรับยาคลายเครียดที่โรงพยาบาลสวนปรุง นอกจากนี้เมื่อกลับมาสอนอยู่ที่วิทยาลัยพยาบาลฯ ก็มีโรคเก๊าท์และหอบหืดตามมาอีก โดยรับยาอยู่ที่โรงพยาบาลนครพนม ประกอบกับคุณแม่เสียชีวิตลงทำให้มีความเครียดสะสมเรื่อยมา ก่อนจะตัดสินใจอัตวิบากจบชีวิตลง ท่ามกลางความเสียใจของผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงาน และลูกศิษย์
ระหว่างชันสูตรพลิกศพในคอผู้ตายคล้องกระเป๋าพลาสติก เมื่อเปิดดูพบจดหมายเขียนด้วยลายชื่อตนเอง มีข้อความว่า “กระดูกของแม่ขอความกรุณให้เผาไปพร้อมกับข้าพเจ้า” และมีกระดูกของแม่อยู่ภายในกระเป๋านั้นด้วย นอกจากนี้ยังพบกระปุกสีขาวบรรจุสารเคมีชนิดหนึ่ง ที่ในวิทยาลัยพยาบาลฯไม่เคยใช้อยู่ในถุงผ้าด้วย จึงสันนิษฐานเบื้องต้นไว้ว่านายโกมลมีอาการซึมเศร้า จากปัญหาที่เรียนระดับปริญญาเอกไม่จบ ประกอบกับแม่มาเสียชีวิต จึงเดินมาสู่ทางตันหาทางออกไม่เจอ จึงวางแผนอัตวินิบาตกรรมด้วยการนำสารเคมีที่แพทย์ระบุว่าดื่มเพียงไม่กี่ซีซีหัวใจก็หยุดเต้น แต่คงครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะหันมาใช้ผ้าพันคอผูกกับขอบประตูห้องทำงานฆ่าตัวตาย แพทย์สันนิษฐานว่าเสียชีวิตมาแล้วบวกลบไม่เกิน 4 ชั่วโมง ซึ่งนายมั่งไม่ติดใจในสาเหตุการตาย พนักงานสอบสวนจึงมอบศพนำไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป
เทพพนม รายงาน